Pod pojęciem zaburzeń miofunkcjonalnych należy rozumieć przede wszystkim nieprawidłowe połykanie u dzieci w różnym wieku, ale także u osób dorosłych:
- nieprawidłowy wzorzec ruchowy języka i warg w trakcie połykania. Podczas każdego aktu połykania (1000-2000 razy dziennie ) język paradoksalnie porusza się do przodu i napiera z siłą do 4 ton w ciągu 24 godzin na zęby albo między zęby
- niekorzystne stany napięcia mięśniowego w obszarze ust, które prowadzą np: do tego, że język nie może utrzymać fizjologicznej, prawidłowej pozycji spoczynkowej
Wskazania do terapii miofunkcjonalnej
- nadmierne ślinienie
- zbyt rzadkie połykanie
- stale otwarta buzia
- oddychanie przez usta
- zaburzenia artykulacji w połączeniu z nieprawidłowym wzorcem połykania
- anomalie w ustawieniu zębów w połączeniu z przyzębowo lub międzyzębowo ukierunkowanym procesem połykania
- chrapanie
- dolegliwości stawu skroniowo – żuchwowego
- bóle głowy i twarzy
- planowana operacja szczęki
- problemy z dziąsłami
- problemy z połykaniem w wyniku chorób neurologicznych
- problemy z połykaniem po udarze i nowotworze
Przyczyny zaburzeń miofunkcjonalnych
- uwarunkowana genetycznie predyspozycja do rozwoju zaburzeń miofunkcjonalnych, w przypadku zespołów genetycznych i niepełnosprawności, przede wszystkim w zespole Downa
- mało bodźców ruchowych
- niekorzystne karmienie niemowląt np: za krótki czas karmienia piersią
- smoczki do butelek z za małą średnicą oparcia dla warg
- smoczki do butelek z powiększonym otworem
- picie z butelek i kubków z ustnikiem
- bardzo długo podawany wyłącznie pokarm płynny i papka, przeważnie słodki
- ciągłe ssanie smoczka przez wiele lat
- oddychanie ustami
- zgryz otwarty
- wysunięta żuchwa, progenia
- niedostateczna orientacja języka w jamie ustnej spowodowana ruchomym aparatem płytkowym
- pobudzanie ruchu języka w niepożądanym kierunku przez zaporę dla języka przymocowaną do aparatu ortodontycznego albo przez kolce
- nadmierna aktywacja mięśnia bródkowego i warg podczas połykania wywołana aparatem ortodontycznym
- nadmiar bodźców, przeciążenie
- nadmierny udział mięśnia bródkowego spowodowany nieodpowiednimi ćwiczeniami
Głównym celem terapii miofunkcjonalnej jest to, by po jej zakończeniu trzymać język w prawidłowej pozycji spoczynkowej, najpierw umożliwić połykanie przy podniebieniu, a potem także je zautomatyzować.
Obszary ćwiczeń:
- ćwiczenia korygowania pozycji spoczynkowej języka
- ćwiczenia języka
- ćwiczenia warg, w tym takie ćwiczenia, które w sposób szczególny trenują skróconą wargę
- ćwiczenia zasysania
- ćwiczenia połykania
- ćwiczenia całego ciała
Polecamy poradnik: „Zaburzenia miofunkcjonalne. Poradnik dla rodziców i osób dorosłych dotkniętych zaburzeniami” – Anita M. Kittel
Najnowsze komentarze